W dniu 19 grudnia 2013 r. w siedzibie Naczelnej Dyrekcji Archiwów Państwowych została podpisana ugoda pozasądowa pomiędzy Skarbem Państwa, reprezentowanym przez Ryszarda Wojtkowskiego, zastępcę Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych i Barbarę Berską, dyrektora Archiwum Narodowego w Krakowie a Janem Tarnowskim, reprezentującym spadkobierców Róży Tarnowskiej. Przedmiotem ugody jest przechowywany w Archiwum Narodowym w Krakowie zespół Archiwum Dzikowskie Tarnowskich.
Archiwum Dzikowskie Tarnowskich zostało włączone do państwowego zasobu archiwalnego tuż po II wojnie światowej na polecenie Ministerstwa Oświaty, działającego przez podległy mu Wydział Archiwów Państwowych, a następnie – Naczelną Dyrekcję Archiwów Państwowych.
Kolejne partie archiwaliów z Dzikowa były przejmowane (bez szczegółowej ewidencji) przez krakowskie Archiwum w latach 1946, 1949, 1953 i 1954.
Przejęte przez krakowskie Archiwum materiały archiwalne były własnością Artura Tarnowskiego, zamieszkałego w Dzikowie, który odziedziczył je po swoich rodzicach – Zdzisławie Tarnowskim i jego żonie Zofii z Potockich Tarnowskiej. Spadkobiercą Artura Tarnowskiego została, na mocy testamentu, Róża Tarnowska.
Podpisana w Warszawie ugoda stanowi zadośćuczynienie strat poniesionych przez rodzinę Tarnowskich wskutek działań władz państwowych podejmowanych w latach 1946-1954. Przekazane na rzecz Skarbu Państwa przez Spadkobierców Artura Tarnowskiego i Róży Tarnowskiej archiwalia stanowią nieocenionej wartości źródło do badań dziejów Państwa Polskiego okresu I Rzeczypospolitej oraz okresu rozbiorów .
Zbiór przechowywany w Archiwum Narodowym w Krakowie, w Oddziale I (na Wawelu) obejmuje ponad 4 tys. jednostek inwentarzowych z lat 1310-1951. Zgromadzone w nim akta dokumentują polityczną i gospodarczą działalność dzikowskiej linii rodu na przestrzeni kilku stuleci.
Chcąc przybliżyć ten cenny zespół archiwalny przygotowaliśmy galerię online, w której znalazły się jedne z najciekawszych i reprezentatywnych materiałów z Archiwum Dzikowskiego Tarnowskich. Zapraszamy do zapoznania się z prezentacją.
Od 2012 r. zbiór jest digitalizowany, a wykonane kopie cyfrowe dostępne są online. Do chwili obecnej wykonane zostały kopie cyfrowe około 70% zbioru, kopie te będą stopniowo udostępniane zainteresowanym badaczom.
