Malownicza Krynica-Zdrój położona na pograniczu Beskidu Sądeckiego i Beskidu Niskiego zwana jest „perłą polskich uzdrowisk”. Lecznicze właściwości tamtejszych źródeł mineralnych znane i wykorzystywane były już w XVIII wieku, jednak okres ożywionego rozwoju kurortu przypada na II połowę XIX wieku i początek wieku XX. W tym czasie powstało wiele zabytkowych zabudowań uzdrowiska, drewnianych willi mieszkalnych i pensjonatów nadających Krynicy niepowtarzalny charakter. Dla przybywających głównie w sezonie letnim kuracjuszy organizowano koncerty i przedstawienia teatralne z udziałem gwiazd scen dramatycznych, operowych i operetkowych. Wypoczywali tu: Jan Matejko, Artur Grottger, Henryk Sienkiewicz, Józef Ignacy Kraszewski, Gabriela Zapolska, Helena Modrzejewska i wielu innych.
Duże zasługi dla Krynicy położył Józef Dietl profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, późniejszy prezydent Krakowa, znany propagator balneologii i polskich uzdrowisk. W okresie międzywojennym dzięki rozwojowi infrastruktury Krynica, stała się całorocznym kurortem o międzynarodowej randze. Modnym miejscem pobytu: aktorów, pisarzy, polityków, a nawet koronowanych głów. Nic więc dziwnego, że znany polski śpiewak operowy Jan Kiepura (1902-1966), pieniądze zarobione na światowych scenach zainwestował w Krynicy i wybudował tu w latach 1932-1934 luksusowy Hotel – Patria. Odwiedzał go wielokrotnie podczas krótkich wizyt w Polsce, ostatnio w 1958 roku. Na prośby tłumów gromadzących się wówczas pod murami willi, śpiewał z balkonu swoje niezapomniane szlagiery.
Rok po śmierci artysty z inicjatywy Stefana Półchłopka, zorganizowano pierwszy Krynicki Festiwal Arii i Pieśni imienia Jana Kiepury. Ideę powstania festiwalu wspierała Marta Eggerth-Kiepurowa wdowa po tenorze, również śpiewaczka operowa (wystąpiła na festiwalu w 1967 i 1973 r.). Od 1968 roku krynickiej gali towarzyszyły konkursy wokalne dla absolwentów wyższych szkół muzycznych, a od 1969 roku także śpiewaków amatorów. Organizacyjnie festiwal wspierał Komitet Rozwoju Krynicy, Krakowski Dom Kultury „Pałac pod Baranami” oraz Filharmonia Krakowska. Koncerty odbywały się na Deptaku, w sali Kina „Jaworzyna”, w Pijalni Głównej oraz Sali Koncertowej Starego Domu Zdrojowego.
Stefan Półchłopek organizował pierwsze 14 edycji festiwalu, zaś od 1981 roku jego przygotowanie przejęły władze Krynicy. Za sprawą Bogusława Kaczyńskiego, któremu w 1984 roku powierzono funkcję dyrektora artystycznego, festiwal stał się wydarzeniem kulturalnym o jeszcze szerszym zasięgu. W latach 2003-2011 odbywał się pod nazwą Europejski Festiwal im. Jana Kiepury.
Cyklicznie Krynica na blisko dwa tygodnie wypełniła się miłośnikami muzyki z całego świata, stając się stolicą arii i pieśni pod patronatem Jana Kiepury.
