W 2012 r. minęło 800 lat od dnia wystawienia najstarszego – zachowanego do naszych czasów – dokumentu dotyczącego Bieżanowa. Dnia 11 maja 1212 r. rycerz Radwan darował wieś Bieżanów wdowie po swoim bracie Raciborze, która niebawem przekazała Bieżanów kapitule krakowskiej. Pamiętajmy jednak, że Pra-bieżanowianie mieszkali na tym terenie już o wiele wcześniej, czego dowodzą odkryte przez archeologów zabytki – najstarsze datowane są nawet na siedemdziesiąt tysięcy lat! W 1422 r. w Bieżanowie została utworzona parafia i wzniesiono drewniany kościół. Murowany powstał bez mała dwieście lat później. Z urzędowych opisów granic Bieżanowa w czasach staropolskich wiemy, że były to dobra rozległe, a inwentarze majątku sporządzane systematycznie na zlecenie kapituły pokazują, że przynosiły spory dochód. Pierwsza znana mapa ukazująca Bieżanów pochodzi z 1784 r., kiedy wieś nie należała już do kapituły – decyzją zaborczych władz austriackich została przekazana Funduszowi Religijnemu, z którego opłacano m.in. działalność szkół i szpitali. Wiek XIX to okres zmian w Bieżanowie – powstaje linia kolejowa łącząca Kraków, a więc i sąsiedni Bieżanów, z najdalszymi zakątkami monarchii austro-węgierskiej. Dzięki proboszczowi, księdzu Stanisławowi Osuchowskiemu, powstaje m.in. szkoła – kolejni proboszczowie także wprowadzali do Bieżanowa wiele nowości, np. założono Chór Włościański występujący w Krakowie, a nawet we Wiedniu. W drugiej połowie XIX w. Bieżanów stał się własnością rodziny Czecz de Lindenwald, która pozostawiła wiele trwałych śladów w Bieżanowie, np. fabrykę drożdży.
Opis wydarzeń wojennych z lat 1914-1918 na terenie Bieżanowa znamy z pamiętnika organisty Jakuba Jamki, a pamiątką tych wydarzeń jest odsłonięty w grudniu 1915 r. pomnik na Wzgórzu Kaim. Bieżanów wykazywał się szczególną ofiarnością na cele Legionów i gorliwością w dostarczaniu ochotników, co podkreślano w sprawozdaniach z działalności Powiatowego Komitetu Narodowego w Wieliczce. W 1935 r. byli legioniści i mieszkańcy Bieżanowa ufundowali pomnik ku czci żołnierzy poległych w latach 1914-1920, w kształcie wysokiego prostopadłościennego obelisku, na którego szczycie znajduje się rzeźba orła z rozpostartymi skrzydłami.
W okresie międzywojennym mieszkańcy Bieżanowa angażowali się w sprawy narodowe, czego dowodem niech będzie udział bieżanowianki Kazimiery Jamkówny, córki znanego bieżanowskiego organisty, w uroczystym przekazaniu polskiej armii samolotów ufundowanych przez czytelników gazety „Plon”. Czasy II wojny światowej to włączenie części Bieżanowa do Krakowa, to także utworzenie przez okupanta w przysiółku Gaj obozu pracy, filii obozu koncentracyjnego w Płaszowie. Ale to także tajny skład broni przekazany po latach przez byłego żołnierza AK krakowskiemu Muzeum Armii Krajowej. Po wojnie rozparcelowano majątek rodziny Czeczów, a Bieżanów chcąc nie chcąc zmieniał się wraz z realiami nowej rzeczywistości. Koniec ponad 750-letniego samodzielnego bytu wsi nastąpił kiedy władze zadecydowały o włączeniu Bieżanowa, z dniem 1 stycznia 1973 r., w obręb miasta Krakowa.
Przejdź do zdjęć
