SIEDZIBA SZPITALI XVIII-XIX W.

Ksiądz Jacek Łopacki (1690-1761), archiprezbiter kościoła Mariackiego, kupił nieruchomość w 1755 r. z zamiarem wybudowania domu dla ubogich parafii Mariackiej. Budowę kamienicy, według projektu znanego architekta Franciszka Placidi, zakończono w 1763 r. Poza pomieszczeniami dla ubogich były tu także izby do wynajęcia, dające środki na pokrycie kosztów utrzymania budynku. Szpital ubogich zwanym szpitalem Mariackim funkcjonował do 1768 r., kiedy zorganizowano w nim lazaret dla żołnierzy rosyjskich, a potem lazaret krakowskiego Regimentu Garnizonowego. W 1790 r. na prośbę Magistratu władze kościelne przekazały nieruchomość miastu (w zamian za budynek przy ulicy Szpitalnej 21, dawny szpital św. Rocha) na lazaret miejski dla żołnierzy, który działał do lat 90. XVIII w. - ówczesny stan budynku znamy ze szczegółowego opisu z 1792 r. Potem mieścił się tutaj szpital weneryczny i Urząd Pobierczy, a w latach 1810-1815 ponownie lazaret wojskowy, funkcjonujący pod nadzorem Komisji Lazaretowej.

Pełny tekst opisu budynku został opublikowany w Nieruchomości miasta Krakowa w czasach Sejmu Czteroletniego. Opis z 1792 roku wyd. Kamila Follprecht i jest dostępny online.

Informacja o okolicznościach zakupu przez księdza Jacka Łopackiego gruntu zwanego Wanzamowskie na szpital dla ubogich kościoła Mariackiego, wpisana do ordynacji tego szpitala ANK, Akta miasta Krakowa, rkps 3462, s. 20-21
Przeprowadzona w 1756 r. przez wiertelników rewizja posesji przy Nowej Bramie, należącej do szpitala ubogich kościoła Mariackiego ANK, Akta miasta Krakowa, rkps 1406, s. 561
Informacja o dziejach szpitala ubogich w latach 1763-1790 sporządzona przez prowizora kościoła Mariackiego ANK, Akta miasta Krakowa, rkps 3486, s. 3
Fragment opisu budynku miejskiego lazaretu dla żołnierzy przy Nowej Bramie, zawartego w Zbiorze opisów dóbr miasta stołecznego Krakowa roku 1792 ANK, Zbiór Ambrożego Grabowskiego, sygn. 29/679/32, s. 65