Organizacja
Usytuowanie nowego kombinatu metalurgicznego na terenach wsi Pleszów i Mogiła zatwierdził 24 lutego 1949 r. Hilary Minc, przewodniczący Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego.
Inwestorem budowy Nowej Huty zostało Ministerstwo Przemysłu i Handlu a generalnym dostawcą projektów, urządzeń, maszyn i agregatów Ministerstwo Czarnej Metalurgii ZSRR. Głównym projektantem ze strony radzieckiej został Gipromez – Państwowy Instytut Projektowania Zakładów Metalurgicznych z Moskwy.
W celu podkreślenia doniosłości tej inwestycji dla gospodarki polskiej oraz udzielenia jej pomocy na szczeblu ministerialnym, PKPG i Prezydium Rządu, 20 VII 1949 r. utworzyło Komitet Budowy Nowej Huty, którego przewodniczącym został minister Hilary Minc, a sekretarzem Czesław Bąbiński.
W okresie od marca do czerwca 1949 r. prowadzono w Krakowie prace organizacyjne związane z przyznaniem budynków mieszkalnych i biurowych nowo utworzonemu przedsiębiorstwu. Na siedziby PPW NH przeznaczono budynki przy Alei 3 Maja 7, przy ul. Skarbowej 2 oraz w Hotelu Europejskim przy ul. Lubicz 5.
Wraz z utworzeniem przedsiębiorstwa państwowego pod nazwą „Nowa Huta” w dniu 29 marca 1949, przystąpiono do prac pomiarowych na terenie przeznaczonym pod budowę kombinatu oraz osiedla robotniczego. Wykonywali je pracownicy Sekcji Geodezyjnej Nowa Huta.
W tym samym okresie radzieckie biura projektowe opracowały projekt wstępny kombinatu metalurgicznego o zdolności produkcyjnej 1,5 mln ton stali rocznie. Dokumentacja została przekazana stronie polskiej w lipcu 1949. Projekt wstępny przewidywał budowę zakładu koksochemicznego, aglomerowni, 4 wielkich pieców o pojemności 1033 m³, stalowni z 11 piecami martenowskimi oraz zespołu walcowni. Łączna produkcja wyrobów gorącowalcowanych miała wynosić rocznie 1,15 mln ton i 400 tys. ton wyrobów zimnowalcowanych. Projekt wstępny, składający się z 44 tomów, został przekazany do oceny i analizy poszczególnym komisjom branżowym. Kolejnym krokiem było przekazanie całości dokumentacji Komitetowi Budowy Nowej Huty, który 31 stycznia 1950 r. przyjął ją do realizacji.
Archiwum Narodowe w Krakowie 2019