Polska Organizacja Wojskowa (POW) – tajna organizacja wojskowa powstała w sierpniu 1914 r. w Warszawie w wyniku połączenia istniejących w Królestwie Polskim grup konspiracyjnych w celu walki z rosyjskim zaborcą (nazwę POW zaczęła używać od października 1914 r.). Zwierzchnictwo nad nią objął Józef Piłsudski. Po kryzysie przysięgowym i aresztowaniu Piłsudskiego w lipcu 1917 r. działała w konspiracji przeciw okupantom austriackim i niemieckim. W Galicji zaczęto tworzyć jej struktury w 1917 r. W tym samym roku powstała placówka tej organizacji w Bieżanowie, złożona głównie z młodzieży szkół średnich, b. członków „Strzelca” czy „Sokoła”, b. legionistów, kolejarzy, itp. Jej członkowie zajmowali się m.in. przewozem rozkazów, ulotek, agitacją, udziałem w manifestacjach, zbieraniem informacji wywiadowczych o stanie uzbrojenia, rozlokowania wojsk i składów amunicji, zbieraniem funduszy, uwalnianiem internowanych legionistów i niesieniem im wszechstronnej pomocy (poprzez ukrywanie, zaopatrzenie w ubrania cywilne, żywność, dokumenty, transport w inne miejsca), rozbrajaniem Austriaków, utrzymaniem porządku.
Archiwum Narodowe w Krakowie 2018